فرصت درآمدزایی ایران به‌واسطه کریدورهای بین‌المللی
تاریخ انتشار: ۱۰ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۰۹۳۲۴
موقعیت ویژه جغرافیایی ایران و قرار گرفتن در کریدورهای بین‌المللی شمال-جنوب و شرق-غرب و اتصال‌دهنده خاورمیانه، آسیا و اروپا، می‌تواند درآمدزایی قابل توجهی برای کشور داشته باشد.
به گزارش ایران اکونومیست، ایران در مسیر کریدورهای بین‌المللی مختلفی قرار دارد که خاورمیانه و آسیا را به اروپا متصل می‌کند. کریدورهای بین‌المللی در خطوط اصلی راه‌آهن و در جابجایی گسترده کالا و مسافر دخیل بوده و از قلمرو چندین کشور عبور می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شبکه ریلی ایران از غرب کشور (مرز رازی) به ترکیه و از آنجا به اروپا، از شمال غربی کشور (مرز جلفا) جمهوری آذربایجان، از شمال کشور از طریق بنادر امیرآباد، نکا و ترکمن قابلیت دسترسی به دریای خزر و بنادر ترکمنستان، قزاقستان، آذربایجان و روسیه فدرال، از شمال شرقی کشور (مرز سرخس، اینچه‌برون و لطف‌آباد) به ترکمنستان و آسیای میانه، روسیه و چین، از جنوب شرقی کشور (مرز میرجاوه) به پاکستان و از جنوب کشور از طریق بندرعباس و بندر امام خمینی به خلیج فارس و آب‌های آزاد جهان دسترسی دارد.
کریدور شمال-جنوب (از سه شاخه)، کریدور چین-اروپا، کریدور آلماتی-بندر عباس، آلماتی-استانبول و نیز کریدور ترکیه-ایران-پاکستان از جمله مسیرهایی هستند که از طریق آن‌ها کشورهای محصور در خشکی آسیای میانه و جنوب آسیا به آب‌های آزاد بین‌المللی و اروپا متصل می‌شوند.
کریدورهای حمل‌ونقل عبوری از ایران شامل کریدور بین‌المللی شمال-جنوب، کریدور قزاقستان- ترکمنستان - ایران، کریدور اسلام‌آباد- تهران - استانبول، شاخه جنوبی راه ابریشم از چین به ترکیه و اروپا، کریدور ایران- افغانستان-تاجیکستان- قرقیزستان- چین، کریدور آلماتی- بندرعباس و آلماتی-استانبول و کریدور جنوب -غرب می‌شود.
مبدأ کریدور شمال-جنوب، اروپای شمالی (کشور فنلاند) و مقصد آن، جنوب خلیج فارس و کشورهای حوزه اقیانوس هند و کشورهای آسیای جنوب شرقی است. این کریدور با عبور از کشورهای فنلاند، روسیه و آذربایجان به کشورهای جنوب خلیج فارس، اقیانوس هند و آسیای جنوب شرقی می‌رسد.
کریدور حمل‌ونقل بین‌المللی شمال-جنوب در ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۰ در سن‌پترزبورگ توسط سه کشور ایران، روسیه و هند و به منظور ترویج همکاری‌های حمل‌ونقلی بین اعضاء تأسیس شد. این کریدور اقیانوس هند و خلیج‌فارس را از طریق ایران به دریای خزر سپس از طریق روسیه به سن‌پترزبورگ و شمال اروپا متصل می‌کند.
آذربایجان، ارمنستان، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ترکیه، اوکراین، بلاروس، عمان و سوریه اعضای این کریدور هستند و بلغارستان نیز به عنوان عضو ناظر در این کریدور حضور دارد. جمهوری اسلامی ایران نیز به عنوان کشور امین انتخاب شده که وظیفه دارد طرف‌های متعهد را در خصوص پیوستن سایر کشورها به این موافقتنامه یا کناره‌گیری هر یک از طرف‌های متعهد از آن مطلع کند.
این کریدور اهدافی مثل توسعه مناسبات حمل‌ونقلی به منظور ساماندهی حمل‌ونقل کالا و مسافر در کریدور حمل‌ونقل بین‌المللی شمال-جنوب، افزایش دسترسی طرف‌های متعهد این موافقتنامه به بازارهای جهانی از طریق تسهیلات حمل‌ونقلی ریلی، جاده‌ای، دریایی، رودخانه‌ای و هوایی، مساعدت در جهت افزایش حجم حمل‌ونقل بین‌المللی کالا و مسافر، تأمین امنیت سفر، ایمنی محصولات و همچنین حفظ محیط زیست بر اساس استانداردهای بین‌المللی، هماهنگ‌سازی سیاست‌های حمل‌ونقل و همچنین پی‌ریزی قوانین و مقررات مورد نیاز حمل‌ونقل برای اجرای این موافقتنامه و تأمین شرایط برابر جهت عرضه‌کنندگان انواع خدمات حمل‌ونقل کالا و مسافر در کشورهای متعهد در چارچوب کریدور حمل‌ونقل بین‌المللی شمال-جنوب را دنبال می‌کند.
کریدور چین-قزاقستان-ترکمنستان-ایران (شرق دریای خزر) که در قالب پروژه راه ابریشم پیگیری می‌شود از اهمیت بسیاری برای ایران و کشورهای منطقه برخوردار است.
کریدور اسلام آباد-تهران-استانبول، به طول ۶۵۶۶ کیلومتر دیگر کریدور عبوری مهم کشور بوده که مبدا آن اسلام‌آباد پاکستان و مقصد آن استانبول ترکیه است. این کریدور می‌تواند کشورهای جنوب آسیا را به آسیای مرکزی، خلیج فارس و اروپا متصل کند. همچنین این کریدور به کاهش ترافیک جاده‌ای کمک کرده و با اتصال زاهدان به رازی و سپس به ترکیه، افزایش حمل‌ونقل را به همراه دارد.
کریدور استانبول-آلماتی (مصوب سازمان اکو) با مبدا استانبول ترکیه و مقصد قزاقستان آلماتی به طول ۶۲۰۸ کیلومتر است که ۱۶۱۹ کیلومتر آن در ایران قرار دارد.
کریدور بندرعباس-آلماتی با مبدا بندرعباس در ایران و مقصد؛ قزاقستان در آلماتی به طول ۳۷۶۵ کیلومتر است که ۱۶۱۹ کیلومتر آن در ایران قرار گرفته است و پس از ایران از کشورهای ترکمنستان، ازبکستان و قزاقستان عبور می‌کند.
کریدور چین- قرقیزستان-تاجیکستان-افغانستان-ایران با مبدا چین و مقصد ایران و اروپا، در امتداد غرب به شرق قرار گرفته و دارای گسستگی طولانی در خاک افغانستان است. با تکمیل این کریدور، چین و کشورهای مشترک‌المنافع به ایران به سپس اروپا متصل شده و حمل ونقل تزانزیت در آسیا و اروپا بهبود خواهد یافت.
کریدور جنوب-غرب یکی از مهم‌ترین کریدورهای کشور است که به ابتکار راه‌آهن‌های ایران، آذربایجان و گرجستان در سال ۲۰۱۶ با هدف حمل بار از جنوب شرق آسیا، هندوستان، کشورهای حاشیه خلیج فارس به اروپا و بالعکس آغاز شده و مورد استقبال کشورهای مسیر قرار گرفت.
به‌منظور فعال‌سازی پروژه کریدور «جنوب– غرب» و برای جذب بار در مسیر کشورهای عضو جلسات متعددی میان راه‌آهن‌های عضو برگزار شده است.
کشورهای عضو این کریدور ایران، جمهوری آذربایجان، گرجستان، اکراین و جمهوری لهستان هستند.
کریدور تراسیکا (اروپا-قفقاز-آسیا) از اروپای شرقی (بلغارستان، رومانی، اکراین) شروع شده و پس از عبور از دریای سیاه وارد بنادر پوتی و باتومی در گرجستان می‌شود، ضمن آن که از شبکه حمل‌ونقل قفقاز جنوبی و ارتباط زمینی ترکیه هم استفاده می‌کند. سپس از آذربایجان با استفاده از فری‌بوت‌های دریای خزر (باکو-ترکمن‌باشی، باکو -آکتائو) مسیر تراسیکا به شبکه‌های ریلی کشورهای آسیای میانه، ترکمنستان و قزاقستان می‌رسد.
هدف این کریدور حمایت سیاسی و اقتصادی از استقلال جمهوری‌ها و افزایش ظرفیت‌های آن‌ها از طریق دسترسی به بازارهای اروپایی و جهانی به کمک مسیرهای متعدد حمل‌ونقل یادشده و البته اهداف دیگری از جمله افزایش همکاری‌های منطقه‌ای میان کشورهای عضو، استفاده از تراسیکا به عنوان کاتالیزوری برای جذب حمایت سازمان‌های مالی بین‌المللی و بخش‌های خصوصی و اتصال تراسیکا به شبکه ترانس-اروپا را هم دنبال می‌کند.
برنامه کریدور تراسیکا در ماه می ۱۹۹۳ میلادی در نشست وزرای حمل‌ونقل و تجارت هشت کشور عضو (پنج کشور جمهوری آسیای میانه و سه جمهوری قفقاز) در بروکسل ارائه و طی آن یک کریدور حمل‌ونقل شرق-غرب از طریق دریای سیاه -جمهوری قفقاز-دریای خزر و آسیای میانه، میان اروپا و آسیای میانه تعریف شد.
تراسیکا به‌عنوان مسیری که کمترین هزینه و زمان را برای اتصال جمهوری‌های آسیای میانه به بازارهای جهانی و بنادر اروپایی دارد، معرفی شده است و آذربایجان، ایران، ارمنستان، گرجستان، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ازبکستان، بلغارستان، مولداوی، رومانی، ترکیه و اوکراین اعضای این کریدور هستند.
موقعیت ویژه جغرافیایی ایران و قرار گرفتن در کریدورهای بین‌المللی شمال-جنوب و شرق-غرب و اتصال دهنده خاورمیانه، آسیا و اروپا جایگاه ویژه‌ای برای کشورمان در حوزه ترانزیت فراهم کرده است که می‌تواند درآمدزایی قابل توجهی برای کشور داشته باشد.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: کریدور
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: کریدور کریدورهای بین المللی بین المللی شمال جنوب حمل ونقل بین المللی کریدور حمل ونقل کالا و مسافر آسیای میانه اروپا متصل خلیج فارس دریای خزر جنوب شرق
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۰۹۳۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چالش‌های یک شتاب‌دهنده در حوزه تولید محتوا/ درآمدزایی از انیمیشن به شرط ورود به بازار بین‌المللی
رئیس هئیت مدیره یکی از شتاب‌دهنده‌های عضو پارک فناوری پردیس و پارک علم و فناوری شاهرود با تاکید بر اینکه نگاه دولت یا ارگان‌های دولتی در حوزه مسائل علمی به جریان شتاب‌دهنده‌های حوزه تولید محتوا باید متفاوت باشد، گفت: هنوز مسئولان به این باور نرسیده‌اند که جریان اقتصادی حوزه محتوا و سرگرمی که یک بخش آن انیمیشن است، پیش از زنجیره ارزش اتفاق میفتد. اگر مسئولان این جریان سرمایه‌گذاری را بپذیرند، مشکلات این حوزه برطرف خواهد شد.
اسدالله دیانتی، رئیس هیئت مدیره یکی از شتاب‌دهنده‌های عضو پارک فناوری پردیس و پارک علم و فناوری شاهرود در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری علم و فناوری آنا گفت: این شتاب‌دهنده در حوزه تجاری‌سازی محتوا فعالیت دارد.
وی اضافه کرد: از سال ۱۳۹۲ فعالیت این مجموعه آغاز و از سال ۱۳۹۷ نیز تبدیل به شتاب‌دهنده شده است. طی یک دهه از فعالیت این مجموعه توانسته‌ایم حدود ۱۰ هزار دقیقه تولید محتوا در حوزه‌های مختلف داشته باشیم. عمده کار ما نیز پیرامون تولید انیمیشن است؛ تاکنون بیش از ۴۰۰ عنوان انیمیشن در حوزه‌های فرهنگی، مذهبی و سیاسی نیز مصاحبه و مستند تولید کرده‌ایم.
وی اظهارکرد: تیم‌هایی که می‌توانستند ایده پردازی کنند را نیز به روش‌های استارت‌آپ استودیو پرورش داده‌ایم. تاکنون پروژه‌های مختلفی نیز برای سازمان صدا و سیما، سپاه و مراکزی که در تولید محتوای فرهنگی فضای مجازی یا تلویزیون فعالیت دارند، اجرا کرده‌ایم.
دیانتی افزود: مخاطبان حوزه محتوای این مجموعه نیز متنوع است و گروه سنی خردسال تا بزرگسال را شامل می‌شود به عنوان مثال سریال سلام بر ابراهیم که زندگی نامه شهید ابراهیم هادی را به نمایش گذاشته است و یکی از موفق‌ترین طرح‌های این مجموعه محسوب می‌شود، مخاطب عام دارد؛ سریالی که از شبکه سوم سیما پخش شد. در حوزه فعالیت خارج از ایران نیز موفق به تولید یک سری محتوا شده‌ایم و توانسته‌ایم محصول‌مان را به مشتریان خارجی بفروشانیم.
وی ساخت انیمیشن را پولساز اما پرهزینه عنوان کرد و گفت: انیمیشن حرفه‌ای پولساز در تمام دنیاست اما در ایران به آن معنای واقعی درآمدزایی ندارد زیرا انیمیشن سفارشی ساخته می‌شود و عمدتا یک مجموعه دولتی از آن حمایت می‌کند.
مدیر این شتاب‌دهنده اضافه کرد: یکی از بزرگترین حامیان ما سازمان صدا و سیما و مرکز صباست. آن‌ها محصولات تولیدی ما را مشاهده کرده و پس از اینکه مورد پسندشان قرار گرفت از طریق تیم‌هایشان ایده‌هایشان را پیشنهاد می‌دهند. این‌ایده‌ها آماده و پرورش داده شده و پس از مذاکره با مرکز صبا تبدیل به پروژه می‌شوند. به عنوان مثال حجم پروژه سلام بر ابراهیم بزرگ و حجیم است. پروژه‌ای که داخل آن از دستاورد‌های علمی و فناوری استفاده شده و تقریبا تا ۷ سال آینده نیز ادامه دارد. اخیرا نیز به بحث هوش مصنوعی ورود پیدا کرده‌ایم. قطعا این پروژه‌ها اگر وارد بازار تجارت و بازار خارجی شوند، بسیار هم پولساز خواهند بود.
سرمایه گذاری برای شتابندهنده‌های حوزه انیمیشن ناملموس و زمان بر است
وی به مشکلات شتاب‌دهنده‌های حوزه انیمیشن اشاره کرد و در این خصوص گفت: در حال حاضر همه شتاب‌دهنده‌ها در ترجمه عنوان برابری دارند. همگی آن‌ها به سوی توسعه‌ایده حرکت می‌کنند. ایده‌ای که اغلب از درون شتاب‌دهنده‌ها، استارت‌آپ‌ها یا تیم خارج از مجموعه شکل می‌گیرد. سپس‌ایده پرورش یافته و تجاری‌سازی می‌شود. این معنا را می‌توان برای کل شتاب‌دهنده‌ها متصور شد اما باید تفاوت‌هایی نیز در روش کار آن‌ها قائل شد. حوزه کاری ما تولید محتواست، روش کار‌مان نیز نسبت به شتاب‌دهنده‌های دیگر مقدار ناملموس و متفاوت‌تر است.
وی بیان کرد: شتاب‌دهنده‌ای که در حوزه صنعت کار می‌کند، استارت‌آپی که آنجا شکل می‌گیرد، ایده‌ای که اتفاق میفتد و تمام مسیری که آن استارت‌آپ پیش می‌رود تا به محصول اولیه برسد کاملا برای شتاب‌دهنده، سرمایه‌گذاران دولتی و خصوصی ملموس است اما در این حوزه، از لحظه‌ای که مجوز می‌گیریم، دچار مشکل هستیم.
دیانتی ادامه داد: در انیمیشن ابتدا باید طرح آماده شود. در اجرای طرح نیز باید ذائقه مخاطب و جامعه را بسنجیم زیرا ساخت یک انیمیشن برای سینما و سریال حدود دو سال زمان می‌برد، باید بررسی کنیم که آیا پس از گذشت دو سال مخاطب آن طرح را می‌پسندد؟ رنگ‌های مورد استفاده شده تاثیر خودش را برجای می‌گذارد و آیا برای مخاطب جذاب است؟ همچنین با در نظر گرفتن جغرافیای محیط، آیا اصل‌ایده برای مخاطب قابل پذیرش است؟
وی تأکید کرد: هیچکدام از این گزینه‌ها از ابتدا ملموس نیستند و ما قصد داریم آن را تبدیل به ایده اولیه کنیم؛ محصول اولیه ما همان محصول نهایی است که برای خروجی سیستم شتابدهی در نظر می‌گیریم. KPI (شاخص کلیدی عملکرد) که ما برای محصول یک استارت‌آپ یا کاری که برای شتاب‌دهنده خروجی در نظرگرفته‌ایم، ایده اولیه و فیلم نامه است. سرمایه‌گذار باید روی آن استارت‌آپ سرمایه‌گذاری انجام دهد و بپذیرد که ایده را توسعه دهد. همین مسئله به اندازه یک الی دو میلیارد تومان هزینه می‌برد تا ما به آن کیفیت استاندارد جهانی دست پیدا کنیم.
نگاه دولت به جریان شتاب‌دهنده‌های حوزه تولید محتوا باید متفاوت باشد
دیانتی گفت: نگاه دولت یا ارگان‌های دولتی در حوزه مسائل علمی به جریان شتاب‌دهنده‌های حوزه تولید محتوا باید متفاوت باشد. به عنوان مثال معاونت علمی، فناوری و ریاست جمهوری با اختصاص ۵۰ میلیون تومان از شتاب‌دهنده‌ها برای اجرای طرح‌هایشان حمایت می‌کند. طبیعتا توقع دارد با اختصاص ۵۰ میلیون تومان از جانب ما، استارت‌آپ به نتیجه اولیه‌اش برسد. شاید این مسأله در صنعت و حوزه‌های دیگر به نتیجه برسد اما ما باید ۲۰ برابر این مبلغ هزینه کنیم تا استارت‌آپ برای مذاکره به سرمایه‌گذاری سرمایه‌گذاران منتج شود.
رئیس هیئت مدیره این شتاب دهنده افزود: هرچند ساخت انیمیشن درآمدزاست اما هنوز مسئولان به این باور نرسیده‌اند که جریان اقتصادی حوزه محتوا و سرگرمی که یک بخش آن انیمیشن است، پیش از زنجیره ارزش اتفاق میفتد. اگر مسئولان این جریان سرمایه‌گذاری را بپذیرند، مشکلات این حوزه برطرف خواهد شد.
وی بیان کرد: جریان سرگرمی به ویژه حوزه رسانه طبق آمار و ارقام حتی در زمان کرونا، سیر صعودی نه نزولی در حوزه اقتصاد داشته است؛ همه صنایع سیر نزولی اما حوزه رسانه و سرگرمی سیر صعودی داشته و به رشد و شکوفایی رسیده است. اگر مسئولان به این باور برسند، سرمایه‌گذاری و نگاه ویژه‌ای در این جریان رخ می‌دهد و ما برای تامین اعتبار پروژه‌ای که کار تحقیق و توسعه‌اش را انجام داده‌ایم، می‌رویم.
وی یادآورشد: هرچند برخی از قصه‌ها شرقی و در ارتباط با منطقه خودمان بوده اما برای دنیا نیز جذاب است. ما این داستان‌ها را ترجمه کرده‌ایم و فیلم نامه را نوشته‌ایم . پس از آن برای تامین اعتبار اصلی به سرمایه‌گذار، بانک و دولت مراجعه کرده‌ایم و گفته‌ایم که اگر شما یک میلیون دلار روی این طرح سرمایه‌گذاری کنید، مشتری ۶ میلیون دلاری دارید اما متاسفانه این مسئله برایشان باور‌پذیر نیست تا سرمایه را به صورت مقطعی یا سرمایه در گردش تامین کنند.
وی عنوان کرد: ما اکنون بخشی از این اعتبار را به هر نحوی تامین می‌کنیم اما سرمایه‌گذاری اصلی باید توسط بانک یا مجموعه‌های دولتی انجام شود. معمولا در این حوزه نگاه درست و باورپذیری وجود ندارد بنابراین چنین امری تحقق پیدا نمی‌کند. در حال حاضر حوزه محتوا از نظر اقتصادی و همچنین به عنوان دیپلماسی فرهنگی و سیاسی برای رساندن پیام‌مان به دنیا، ابزار موثرتری نسبت به حوزه نظامی است. تحقق چنین امری نیاز به باورپذیری مسئولان دارد.
انتهای پیام/
محکومیت بدوی توماج صالحی به اعدام